Με μια ανάρτηση στο προσωπικό του blog, γραμμένη στα αγγλικά, ο Γιάνης Βαρουφάκης, αναφέρεται στο θέμα της φάρσας των Γερμανών κωμικών με το δάχτυλο, ενώ καλεί αμφότερες τις πλευρές στην Ε.Ε να εφαρμοστεί άμεσα η συμφωνία της 20ης Φλεβάρη.
Ολόκληρο το κείμενο από το blog του Γιάνη Βαρουφάκη:
«Κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί να δει πώς ένα συγκεκριμένο βίντεο έχει αναχθεί σε κάτι ευρύτερο από μία χειρονομία. Δείχνει τον τρόπο που η τραπεζική κρίση του 2008 άρχισε να υπονομεύει την κακά σχεδιασμένη νομισματική ένωση αναγκάζοντας υπερήφανα έθνη να στρέφονται το ένα ενάντια στο άλλο
Όταν το 2010 το ελληνικό κράτος έχασε τη δυνατότητά του να εξυπηρετεί τα χρέη του σε γαλλικές, ελληνικές, γερμανικές τράπεζες διαδήλωσα κατά του αιτήματος τ� �ς τότε ελληνικής κυβέρνησης για ένα τεράστιο δάνειο από τους Ευρωπαίους φορολογουμένους. Γιατί;
Ήμουν αντίθετος και στα «bailout» δάνεια του 2010 και του 2012 επειδή:
Τα νέα δάνεια αντικατοπτρίζουν μία κυνική μεταφορά απωλειών από τα βιβλία των ιδιωτικών τραπεζών στους ώμους των αδύναμων Ελλήνων. (Πόσοι από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους, που πλήρωσαν αυτά τα δάνεια, γνωρίζουν ότι περισσότερα από το 90% αυτών των 240 δις που δανείστηκαν στην Ελλάδα, πήγαν σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, και όχι στο ελληνικό κράτος ή στους πολίτες του;)
Ήταν προφανές ότι, εκείνη τη στιγμή η Ελλάδα αδυνατούσε να ξεπληρώσει τα ήδη υπάρχοντα δάνειά της, οι όροι λιτότητας που έμπαιναν για να της δοθούν τα νέα δάνεια, θα συνέθλιβαν τα ελληνικά έσοδα, κάνοντας το χρέος μας ακόμα λιγότερο βιώσιμο.
Το βάρος του «bailout», αργά ή γρήγορα, θα έπεφτε στις πλάτες των Γερμανών και των υπολοίπων Ευρωπαίων, από τη στιγμή που οι –σε πιο αδύναμη θέση- Έλληνες λύγιζαν κάτω από το βάρος του τεράστιων χρεών (καθώς οι πλούσιοι Έλληνες είχαν ήδη μεταφέρει τις καταθέσεις τους σε Φρανκφούρτη και Λονδίνο).
Αποπροσανατολίζοντας λαούς και κοινοβούλια, παρουσιάζοντας ένα τραπεζικό «bailout» σαν κίνηση «αλληλεγγύης προς την Ελλάδα» θα έστρεφε τους Γερμανούς κατά των Ελλήνων, τους Έλληνες κατά των Γερμανών, και τελικά την Ευρώπη ενάντια στον ίδιο της τον εαυτό.
Το 2010 η Ελλάδα δεν χρώσταγε ούτε ένα ευρώ στους � �ερμανούς. Δεν είχαμε το δικαίωμα να δανειστούμε από εκείνους ή από άλλους Ευρωπαίους. Αυτό είναι το βασικό μου επιχείρημα για το 2010: Η Ελλάδα δεν έπρεπε να δανειστεί ούτε ένα ευρώ πριν αναδιαρθρώσει το χρέος της.
Αρκετά πριν το «bailout» του Μαΐου του 2010, έλεγα στους Ευρωπαίους πολίτες να διαμηνύσουν στις κυβερνήσεις το� �ς, να μην σκεφτούν καν να μεταφέρουν ιδιωτικά χρέη σε εκείνους.
Χωρίς αποτέλεσμα, φυσικά. Η μεταφορά έγινε αμέσως μετά, με το μεγαλύτερο δάνειο της οικονομικής ιστορίας, πληρωμένο από φορολογούμενους να δίνετε στο ελληνικό κράτος, υπό τον όρο της λιτότητας που κόστισε στους Έλληνες μείωσε κατά ¼ του εισοδήματός τους , κάνοντας αδύνατη την αποπληρωμή ιδιωτικού και δημοσίου χρέους, και προκαλώντας μια φοβερή ανθρωπιστική κρίση.
Αυτό ήταν τότε, το 2010. Τι πρέπει να κάνουμε τώρα το 2015 που η Ελλάδα παραμένει σε κρίση και οι λαοί μας, Ελληνες και Γερμανοί έχουν πει σε ένα αμοιβαίο «blame game»;».
Πρώτα πρέπει να δουλέψουμε για να τελειώσει αυτό το τοξικό παιχνίδι ευθυνών και το να δείχνεις με το δάχτυλο γιατί αυτό ευνοεί μόνο τους εχθρούς της Ευρώπης.
Μετά, πρέπει να επικεντρωθούμε σε έναν κοινό σκοπό: πώς θα αναπτυχθεί και θα μεταρρυθμιστεί τάχιστα η Ελλάδα ώστε το ελληνικό κράτος να μπορεί να αποπληρώσει τα δάνεια που δεν έπρεπε ποτέ να έχει πάρει αλλά και ταυτόχρονα να προσέχει τους πολίτες της όπως κάνουν και τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη.
Με πρακτι κούς όρους, η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου προσφέρει μία καταπληκτική ευκαιρία να προχωρήσουμε μπροστά. Ας την εφαρμόσουμε άμεσα όπως και οι ηγέτες μας, μας έχουν προτρέψει στη χθεσινή Σύνοδο. Με το να κοιτάμε μπροστά και αφήνοντας πίσω τις εντάσεις ο κοινός μας σκοπός είναι να επανασχεδιάσουμε την Ευρώπη έτσι ώστε Γερμανοί και Έλληνες μαζί με όλους τους Ευρωπαίους να μπορούμε να ξαναφανταστούμε τη νομισματική μας ένωση ως ένα πεδίο κοινής ευημερίας». Εδώ το αγγλικό κείμενο στο blog του Γιάνη Βαρουφάκη
Any sensible person can see how a certain video[1] has become part of something beyond a gesture . It has sparked off a kerfuffle reflecting the manner in which the 2008 banking crisis began to undermine Europe's badly designed monetary union, turning proud nations against each other. When, in early 2010, the Greek state lost its capacity to service its debts to French, German and Greek banks, I campaigned against the Greek government's quest for an enormous new loan from Europe's taxpayers. Why?
I opposed the 2010 and 2012 'bailo ut' loans from German and other European taxpayers because:
- the new loans represented not a bailout for Greece but a cynical transfer of losses from the books of the private banks to the weak shoulders of the weakest of Greek citizens. (How many of Europe's taxpayers, who footed these loans, know that more than 90% of the €240 billion borrowed by Greece went to financial institutions, not to the Greek state or its citizens?)
- it was obvious that, at a time Greec e could not repay its existing loans, the austerity conditions for giving Greece the new loans would crush Greek nominal incomes, making our debt even less sustainable
- the 'bailout' burden would, sooner or later, weigh down German and other European taxpayers once the weaker Greeks buckled under their mountainous debts (as moneyed Greeks had already shifted their deposits to Frankfurt, London etc.)
- misleading peoples and Parliaments by presenting a bank bailout as an act of 'solidarity to Greece' would turn Germans against Greeks, Greeks against Germans and, eventually, Europe against itself.
In 2010 Greece owed not one euro to German taxpayers. We had no right to borrow from them, or from other European taxpayers, while our public debt was unsustainable. Period!
That was my 'controversial' point in 2010: In 2010, Greece should have borrowed not one euro before entering into debt restructuring procedures and partially defaulting to its private sector creditors.
Well before the May 2010 'bailout', I urged European citizens to tell their governments not to even think of transferring private losses t o them.
To no avail, of course. That transfer was effected soon after
[2] with the largest taxpayer-backed loan in economic history given to the Greek state on austerity conditions that have caused Greeks to lose a quarter of their income, making it impossible to repay private and public debts, and causing a hideous humanitarian crisis.
Th at was then, in 2010. What should we do now, in 2015, that Greece remains in crisis and our people, the Greeks and the Germans, have, regrettably but also predictably, descended into a mutual 'blame game'?
First, we should work towards ending the toxic 'blame game' and the moralising finger-pointing which benefit only the enemies of Europe.
Secondly, we need to focus on our joint interest: On how to grow and to reform Greece rapidly, so that the Greek state can best repay debts it should never have taken on while looking after its citizens as a modern European state ought to do.
In practical terms, the 20th February Eurogroup agreement offers an excellent opportunity to move forward. Let us implement it immediately, as our leaders have urged in yesterday's informal Brussels meeting.
Looking ahead, and beyond current tensions, our joint task is to re-design Europe so that Germans and Greeks, along with all Europeans, can re-imagine our monetary union as a realm of shared prosperity.
—————————–
[1] Whose showing derailed an otherwise constructive discussion on German television.
[2] First in May 2010 (€110 billion) and then again in the Spring of 2012 (another €130 billion).
Πηγή: http://piperistostoma.blogspot.com/
Στις πρώτες θέσεις, μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών που αναζητούν εργασία στο εξωτερικό, βρίσκονται οι Έλληνες.
