Δεν είναι έτσι αν έτσι νομίζετε, ισχυρίζεται η τρόικα στην Ελληνική κυβέρνηση. Οι υπολογισμοί σας για την οικονομία εί ναι έωλοι χωρίς τις μεταρρυθμίσεις. Γιατί να είμαστε εμείς φερέγγυοι στον λόγο μας για μείωση του χρέους όταν και εσείς υπεκφεύγετε διαρκώς από εκείνα που συμφωνείτε;
Δεν είναι έτσι αν έτσι νομίζετε, ισχυρίζεται η κυβέρνηση στην τρόικα. Για εμάς δεν υπάρχει δημοσιονομικό κενό, οι δείκτες στην ύφεση και την ανεργία βελτιώνονται και οι ρυθμοί ανάπτυξης για τους οποίους είχαμε δεσμευτεί εκπληρώνονται.
Δεν είναι έτσι αν έτσι νομίζετε, ισχυρίζεται η κυβέρνηση στην πλειονότητα της κοινωνίας, η οποία όμως αγωνιά περισσότερο για το πόσο κρύος θα είναι ο φετινός χειμώνας και πολύ λιγότερο για το πόσες και πόσο θα είναι οι δόσεις, που ούτως η άλλως δεν θα έχει για να τις πληρώσει.
Δεν είναι έτσι αν έτσι νομίζετε, ισχυρίζεται η κοινωνία σαν σύνολο στην κυβέρνηση και του ς δανειστές. Το οικονομικό τέλμα και η πολιτική υποκρισία χάριν των όποιων ισορροπιών στο.....
εσωτερικό και το εξωτερικό δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Το πολιτικό προσωπικό που κυβερνά τον τόπο μας δεν αξίζει πλέον καν σχολιασμού. Αν πράγματι οι ξένοι ήθελαν θα μπορούσαν να το εξαφανίσουν με δυο-τρεις δημοσιεύσεις σε διεθνή έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Αλλά μέχρι τώρα δεν το έκαναν.
Γιατί τα συμφέροντα είναι πολλαπλά και οι συγκρούσεις πολύπλευρες, σε ένα πεδίο μάχης, μέρος ενός παγκόσμιου οικονομικού και γεωπολιτικού πολέμου για τον οποίο κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την εξέλιξη και σε μια συμβατική παγκόσμια εμπλοκή.
Από τη μια, η ιδέα του ασύδοτου καπιταλισμού, που σήμερα κατευθύνει � �ις τύχες του κόσμου, όπως αυτή έλαβε σάρκα και οστά στην υπόθεση των Luxleaks, δίνοντας μια γεύση της ουσίας του παγκόσμιου προβλήματος, όσο και αν τα ΜΜΕ, ειδικά τα εγχώρια, πάσχισαν να το αποσιωπήσουν.
Και από την άλλη, η ιδέα του πελατειακού καπιταλισμού, που προσπαθεί να επιβιώσει σαν εργαλείο πολιτικής από τις παραπαίουσες κυβερνήσεις – ακόμη και αν χρειάζεται να φέρνει σε αντίθεση ή και σύ γκρουση τους Έλληνες με τους Ευρωπαίους φορολογούμενους των πιστωτριών χωρών. Και με δεδομένη την ταξική διεύρυνση της ανισότητας στην Ευρώπη, το χάσμα των γενεών πλησιάζει και αυτό τα όρια της σύγκρουσης συμφερόντων.
Όσο περνά ο καιρός το ερώτημα θα μπαίνει όλο και πιο πιεστικό: διαχείριση ή ρήξη με κάποιο αναγκαστικά προσωπικό κόστος, αλλά με τελικό κέρδος μια κεντρική διοίκηση και οικονομία σε άλλες βάσεις από τις εικονικές και σαθρές που σήμερα γνωρίζουμε;
Μια πειστική απάντηση σε αυτό το ερώτημα έχει δύο επίπεδα. Ένα πιο επιφανειακό και μεταβλητό, που έχει να κάνει με τις αλλαγές ή τις τροποποιήσεις πολιτικών σχηματισμών και συσχετισμών και ένα άλλο βαθύτερο και πιο ριζοσπαστικό, που έχει να κάνει με την αλλαγή σε αδιέξοδες κι εντέλει διαχρονικά αυτοκαταστροφικές νοοτροπίες του εκλογικού σώματος – μια σχετική προσ� �γγιση επιχειρούμε σε μια παλιότερη ανάρτησή μας: "Is it now or never?".
Αν ήταν σήμερα να ιδρυθεί στην χώρα ένα μαζικό κίνημα διεξόδου, αυτό δεν θα μπορούσε να έχει σαν πολιτική σημαία το «αυτονόητο», αφού ο τρόπος σκέψης του κοινού νου τροφοδοτείται από ελλειπή ή στρεβλή πληροφόρηση. Αντίθετα θα έπρεπε να προϋποθέτει την ατομική υπέρβαση στα περισσότερα «αυτονόητα» και καθημερινά.
Η στιγμή της πολιτικής αλήθειας πλησιάζει. Η αυλαία της μεταπολίτευσης θα κλείσει οριστικά μετά τον επίλογο μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ ή μιας κυβέρνησης συνεργασίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μετά ο Έλληνας θα μείνει μόνος στην σκηνή και αντιμέτωπος με τον εαυτό του. Με τα καλά και τα κακά του χαρακτήρα το υ. Με τις ικανότητες, τις δεξιότητες και τις ανεπάρκειες του. Με τους ιδεολογικούς Δαίμονες και Θεούς του. Με την ιστορία του τόπου του.
Αλλά και αναγκαστικά πιο έτοιμος μέσα του να δημιουργήσει ή να ακολουθήσει πραγματικά κινήματα ανατροπής και διεξόδου. Και έτσι, σύντομα, το «Δεν είναι έτσι αν έτσι νομίζετε», ακόμη και μεταξύ μας, θα πάρει πραγματικό περιεχόμενο και ουσία. Και θα είναι πια εποικοδομητικό και όχι καταστρο� �ικό.
Φωτό: Στο «Πάρκο Γλυπτικής Βίγκελαντ», Όσλο, Νορβηγία
Δ. Τρικεριώτης
Πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment