Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης
Σχολιανά 185
Στο καφέ που συχνάζω, η κουβέντα τόφερε στις συντάξεις μαϊμού ή στις συντάξεις που δίνονται παράνομα, όταν δηλαδή ο (ή «η») δικαιούχος συνταξιούχος έχει πεθάνει, και κάποιος άμεσος συγγενής όχ� � απλά «ξεχνά» να δηλώσει το θάνατο στον αρμόδιο ασφαλιστικό φορέα, μα και καρπούται παράνομα τη σύνταξη που εξακολουθεί να πιστώνεται κανονικά στο λογαριασμό του θανόντος.
Και βεβαίως επικρότησαν την κάθε τόσο λίγο και λιγάκι μέθοδο του να σέρνουν τους συνταξιούχους, πολλούς απ' αυτούς υπερήλικες ή με........
σοβαρά προβλήματα υγείας στα ταμεία των τραπεζών για να διαπιστώνεται η φυσική τ ους ύπαρξη.Εφρικίασα κει μόνο με την ιδέα ότι είναι δυνατό να επικροτούνται ως «ευφυείς» τέτοιου είδους μέτρα.
Τι το απλούστερο, από τούτο : ο θανών, για να θαφτεί, πρέπει ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ να έχει εκδοθεί πιστοποιητικό θανάτου, διότι άνευ αυτού, κηδεία δεν γίνεται.
Δηλαδή, τι συμβαίνει εδώ; Συμβαίνει ότι ήδη το Κράτος, όχι απλά ενημερώθηκε για το γεγονός αυτό, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΣΤΟΠΟΙΕΙ ΚΙ΄ ΟΛΑΣ. Αλλά, το πρόβλημα εδώ, είναι ότι το ελληνικό «Κράτος», δεν έχει μια ΕΝΑΙΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗ, αλλά, αποτελείται ως φαίνεται από βαρονίες που η μία δεν έχει καμιά επαφή με την άλλη.
Πόση ευφυΐα χρειάζεται στη μεραρχία των τεχνοκρατών που στελεχώνει το κρατικό μηχανισμό, πλείστοι των οποίων φέρ ουν και διακεκριμένους ακαδημαϊκούς σκούφους, ώστε να καθορίσουν τούτο το πολύ απλό : το Ληξιαρχείο, μόλις εκδώσει το πιστοποιητικό θανάτου, ΑΜΕΣΩΣ, και χωρίς καμία άλλη ενέργεια, το ίδιο το λογισμικό του προγράμματος, ΘΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΥΤΟ, ΣΕ ΜΗΔΕΝΙΚΟ ΧΡΟΝΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΠΟΥ ΕΝΤΑΣΣΟΝΤΑΙ Σ' ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΛΕΙΤΑΙ «ΕΥΡΥΤΕΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ», όπως, ενδεικτικά για το γεγονός που εδώ περιγράφεται : το πρωτοδικείο και τον Δήμο του, ώστε ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ αυτές οι δύο υπηρεσίες, να ενημερώσουν στέλνοντας ηλεκτρονικά τα αιτούμενα παραστατικά (όπως πιστοποιητικό εγγυτέρων συγγενών, περί μη λύσεως γάμου, κ.λπ) ΑΠ' ΑΕΥΘΕΙΑΣ τον ασφαλιστικό του φορέα (κύριο και επικουρικό), την εφορία, και όπου αλλού απαιτείται (π.χ., να ενημερώνονται ΑΜΕΣΑ όλες οι Τράπεζες). Και φυσικά, να καταργηθούν κάποιες ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑ απαιτήσεις, κατάλοιπα άλλων αιώνων, όπως π.χ. η παρουσία «τρίτων μαρτύρων» για την έκδοση πιστοποιητικού εγγυτέρων συγγενών, όπου εκεί, κάποιος απλά φέρνει συναδέλφους του απ' τη δουλειά ή και απλούς γνωστούς, που «πιστοπο ιούν» ότι «γνώριζαν» το μακαρίτη, και ενίοτε, μπορεί και να μην τον έχουν δει ποτέ στη ζωή τους.
Το μπάχαλο όμως, δεν βρίσκεται στις διαδικασίες. Αν βρίσκονται στις διαδικασίες, τότε «απολύστε» τις!!!!
Το μπάχαλο βρίσκεται στο μυαλό όσων σχεδιάζουν τέτοιες διαδικασίες, ή όσων τις διατηρούν.
Περί αυτού πρόκειται, και η αναφορά στο παραπάνω γεγονός, δεν αποτελεί παρά μια παρωνυχίδα στο οικοδόμημα του γενικότερου μπάχαλου, και ίσως την ολιγότερο σημαντική. Αλλά, μιας και η κουβέντα τόφερε στο καφέ, το μεταφέρω με τη σειρά μου κι εγώ εδώ…
Πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment