Εκ…χρησικτησίας

Του Θανάση Νικολαΐδη 

 

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ στην Ελλάδα κι είναι ελληνάκι. Πήγε σχολείο και δεν του 'μαθαν (δεν του επέβ� �λαν) να μην πετάει το χαρτάκι καταγής, να μην περνάει με «κόκκινο». Ύστερα ήρθε το γυμνάσιο των πρώιμων ηρωισμών. Με το τσιγαράκι, τη μαγκιά και την ατιμωρησία (σχολική μικρογραφία της κοινωνίας). Ακολούθησε το λύκειο των καταλήψεων. Με τις χαμένες διδακτικές ώρες, για να ........

αυξηθούν εκείνες του ιδιαίτερου, δαπανηρού για τον γονιό, παράνομου με τα «μαύρα» στη τσέπη του (διορισμένου) ιδιαιτεράκια, για την αγορασμένη αποστήθιση.

Α� �ΧΕΤΟ το (σημερινό) σχολείο με την διαπαιδαγώγηση του μαθητή, αδύναμος ο εκπαιδευτικός να πάρει μέτρα κι όλα λειτούργησαν για τη μεγάλη ζημιά. Την «ανατροφή» του, με την αντίληψη πως η κατάληψη είναι χρέος και ο καταληψίας ήρωας, μπροστάρης κι αγωνιστής. 

ΜΕ τέτοια στοιχεία να κοσμούν το νου και την καρδιά του κρίνεται(;) στις «πανελλαδικές» της αποστήθισης και «στέφεται» φοιτητής/τρια. Ευθυγραμμισμένος στην πεπατημένη της μηχανιστικής απόδοσης των μαθημ ένων, άσχετης με τη γνώση. Με μονοψήφιο «βαθμό πρόσβασης» μιας ανώτατης εκπαίδευσης που θέλει τον πήχη χαμηλά, σχεδόν στο έδαφος. Κι αν το πανεπιστήμιο σκέφτεται να επαναφέρει τη βάση του δέκα, λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο. Θα δώσουν τον «αγώνα» τους γονείς και υποψήφιοι και «ο…φασισμός δεν θα περάσει». Για να (παρα)μείνει ο «φασισμός» των καταληψιών και των «αιώνιων» φοιτητών. Οι κοτσιδάκηδες με το τριγωνικό σημαιάκι στην άκρη του κονταριού που δήλωσαν «αντιεξουσιαστές» και όλα…επιτρέπονται. Και τα μπουκάλια (για μολότοφ) σε γιάφκες και τα…κόσμια «τι λες ρε Πρύτανη» στον Πρύτανη. Για να μη «φαίνονται», μη διακρίνονται οι άριστοι, πολιτισμένοι και επιμελείς, ανάμεσα στους πολλούς, κομματικούς, «μοιραίους» και αδιάφορους.

ΝΑ ξανάρθουμε στην ελληνική καθημερινότητα των «αγωνιστών» της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ανάμεσα σε φοιτητές και σπουδαστές με τη σφραγίδα της δωρεάς, ζουν και «σπουδάζουν» συναδελφικοί τους που απλά επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό. Με τις «σπουδές», που σημαίνουν « πάσο», «Λέσχη» και δωμάτιο στην «Εστία». Δικό τους εκ…χρησικτησίας. Κι αν ο (νέος) νόμος τους κάνει «έξωση», τότε εξεγείρεται ο «αιώνιος» και οι σύντροφοί του. Εμπλουτίζουν τις απαιτήσεις τους ψαχουλεύοντας τη φαρέτρα, τα ζυγιάζουν με βάση την κομματική γραμμή και εφορμούν..

ΚΑΙ, βέβαια, το θέμα μας δεν τελειώνει εδώ. Υπάρχει και η άλλη όψη. Με τους νόμιμους σε καθηγητικά και διοικητικά  πόστα. «Αμάρτησαν» σωρευτικά και πληρώνουν τα επίχειρα των παραλήψεων και των «έργων» τους. Και τη σχέση τους με τους φοιτητές που «συνεργάστηκαν», με ανταλλάγματα. «Εγώ στην έδρα μου με την ψήφο σου, εσύ με την εύνοιά μου» και…θέριζε, τώρα, θύελλες.

Πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.com/