Τις αγορεύειν δύναται από του Βήματος της Βουλής;

Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης 

Σχολιανά 190

«Το κυριότερο πρόβλημα στους οργανισμούς σήμερα είναι η αποτυχία να διακρίνουν τον προγραμματισμό από την παραγωγή στρατηγικής [strategizing]. O προγραμματισμός είναι περίπου πρόγραμμα, όχι ανακάλυψη. Ο προγραμματισμός είναι για τους τεχνοκράτες, όχι για τους ονειροπόλους. Δίνοντας εξουσία στους προγραμ� �ατιστές να δημιουργήσουν στρατηγική, είναι σαν να ζητάς από έναν χτίστη να δημιουργήσει την Pieta του Μιχαλάγγελου…»

Hamel, Gary : Strategy as Revolution, Harvard Business Review, July-August 1996

Πάντα ήμουν εναντίον της συμμετοχής τεχνοκρατών στη κυβέρνηση.

Γενικώς, και όχι μόνο για τη περίπτωση των τεχνοκρατών, θεωρώ ένα άθλιο πολιτικό τρυκ την είσοδο των......

τεχνοκρατών σε μια κυβέρνηση, ένα τρυκ πολιτικό, προκειμένου οι πολιτικοί σε δύσκολους ή, ακόμα χειρότερο, επικίνδυνους γι' αυτούς καιρούς, να εναποθέτουν τυπικά, την κυβερνητική ευθύνη ενός κρίσιμου τομέα, συνήθως οικονομικού, σε έναν τεχνοκράτη, κι από εκεί και πέρα, να νίπτουν τας χείρας των εμπρός στις επιταγές της ειδημοσύνης.

Μια κυβέρνηση, βεβαίως και έχει υποχρέωση, όχι απλά μπορεί, να χρησιμοποιεί τους τεχνοκράτες και να τους συμβουλεύεται, αλλά αυτό μπορεί να γίνει, χωρίς την ανάγκη της συμμετοχής τους στη κυβέρνηση.

Βέβαια, το τι εστί «ειδήμων», «τεχνοκράτης», «επιστημονική άποψη», και όλα αυτά τέλος πάντων που αποδίδονται στη τεχνοκρατία και στους τεχνοκράτες, είναι τόσο ρευστά εννοιολογικά, ιδεολογ ικά και επιστημονικά, όσες είναι και οι ιδεολογικές και επιστημονικές διαφοροποιήσεις εντός των κόλπων της ίδιας της επιστημονικής κοινότητας. Όμως αυτό δεν ενδιαφέρει. Ό,τι έχει σημασία εδώ για τους κρυπτόμενους πολιτικούς, είναι να επιλέξουν έναν τεχνοκράτη, που εκ των προτέρων θα είναι πρόθυμος να εκτελέσει ό,τι έχει προαποφασιστεί, παρουσιάζοντάς το ως δήθεν δική του «τεχνοκρατική» επιλογή, που επίσης, οι ιδεολογικές του, κυρίως, πολύ περισσότερο από τις πολιτικές του, πεποιθήσεις, θα εντάσσονται στα πλαίσια των αντίσ� �οιχων πεποιθήσεων της πολιτικής εξουσίας που τον επέλεξε. Σ' αυτό ακριβώς το γεγονός θεμελιώνω και την περί πολιτικού τρυκ άποψή μου που εξέθεσα παραπάνω.

Ένας τέτοιος «τεχνοκράτης», έχει πέρα από κάθε τι άλλο, κι ένα ακαταμάχητο «προσόν» : δεν λογοδοτεί στον λαό, παρά στους κύκλους που τον επέλεξαν. Δεν έχει καμία κοινωνική νομιμοποίηση, και απλά, υποτίθεται ότι βρίσκ� �ται εκεί για να διεκπεραιώσει μια δύσκολη και έκτακτη υπόθεση, προσφέροντας τις υπηρεσίες του για όσο καιρό απαιτηθεί. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, ένας τέτοιος τεχνοκράτης - κυβερνητικός παράγων, είναι φανερό, πως, μπορεί ως άτομο, βεβαίως, να έχει τις όποιες πολιτικές και ιδεολογικές απόψεις, όμως,  ως μέλος της κυβέρνησης και ιδίως όταν μιλά εντός του Κοινοβουλίου, που είναι ο προνομιακός χώρος πολιτικής έκφρασης όσων είναι εκλεγμένοι από το λαό, αυτός ο τεχνοκράτης – μέλος της κυβέρνησης, όταν μιλά από του Βήματος της Βουλής, � �εν έχει το δικαίωμα να ομιλεί ως ένας αντιπρόσωπος του λαού, διότι τέτοιος δεν είναι, κι ούτε έχει το δικαίωμα να απευθύνεται από το Βήμα της Βουλής στους βουλευτές, για θέματα πολιτικά και ιδεολογικά, διότι αυτό το δικαίωμα δεν αναγνωρίζεται σε μη εκλεγμένους πολίτες, και η συμμετοχή στη κυβέρνησης ενός διορισμένου τεχνοκράτη, δεν του παρέχει αυτό το δικαίωμα, διότι διαφορετικά, θα πρέπει να παρασχεθεί σε κάθε πολίτη. Από το Βήμα της Βουλής, ένας τεχνοκράτης διορισμένος υπουργός, μπορεί να μιλά περιοριστικά για τεχνοκρατικά ζητήμ� �τα της κυβερνητικής του αρμοδιότητας, χωρίς αναφορές στην καθαρά πολιτική ή ιδεολογική τους διάσταση, πράγμα που μπορεί να το κάνει εκτός Βουλής.

Γιατί όλες οι παραπάνω παρατηρήσεις;

Διότι έχουν πληθύν� �ι οι περιπτώσεις εξωκοινοβουλευτικών κυβερνητικών παραγόντων, κυρίως υπουργών, που δεν αρκούνται απλά στο να πολιτικολογούν και να εκθέτουν τις ιδεολογικές τους απόψεις από το Βήμα της Βουλής, πράγμα για το οποίο δεν έχουν την απαραίτητη «άδεια» που δίνεται μονάχα μέσω της ψήφου του λαού, μα παρατηρώ, ενίοτε και να απευθύνουν, αυτοί οι διορισμένοι και μη εκλεγμένοι τεχνοκράτες, και συστάσεις προς τους βουλευτές, κι ακόμα προς αρχηγούς πολιτικών κομμάτων και ενίοτε συστάσεις και μηνύματα στο λαό, κι ακόμα να ειρωνεύονται όσους δι� �φωνούν μαζί τους! Φυσικά όλες αυτές οι πολιτικές δραστηριότητες υπό την ιδιότητα του πολίτη είναι απολύτως θεμιτές, όμως πάντα εκτός Κοινοβουλίου. Ξεχνούν και σε ποιο χώρο βρίσκονται, και με ποια ιδιότητα, διότι και τα δύο αυτά, δεν τους παρέχουν κανένα τέτοιο δικαίωμα.

Δυστυχώς, σε εποχές όπου η φωνή του λαού περιθωριοποιείται συστηματικά, κι ακόμα χειρότερο, τη γράφου ν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και όταν ακόμα εκφράζεται μέσω των εκλογών, αφού, με τον πλέον κυνικό τρόπο αμέσως μετά τις εκλογές βγάζουν στην επιφάνεια το πραγματικό κυβερνητικό πρόγραμμα και τις κρυφές ατζέντες, που έχουν τόση σχέση με όσα προεκλογικά υπόσχονταν, όση σχέση έχει η μέρα με τη νύχτα, προσωπικά τουλάχιστον, θεωρώ άκρως προκλητική την εικόνα, κοινωνικά ανομιμοποίητα άτομα, από του Βήματος της Βουλής, να κουνάνε το δάχτυλο σε τμήματα της κοινωνίας και του λαού, που τυχαίνει να μην υποστηρίζουν τις πολιτικές που � �κπροσωπούν και τα οποία τμήματα εκπροσωπούνται μέσα στη Βουλή από τις πολιτικές δυνάμεις, στις οποίες ο όποιος διορισμένος τεχνοκράτης, επιτίθεται κάνοντας χρήση της κυβερνητικής του ιδιότητας, όταν δεν βγάζει και ανεπίτρεπτη γλώσσα. Πολύ δε περισσότερο, όταν τυχαίνει κάποιοι εξ αυτών των τεχνοκρατών, η επίσημη ιδιότητά τους, να είναι δημόσιοι υπάλληλοι, άσχετο ποιας βαθμίδας και σε ποιο τομέα του δημοσίου.

Το προεδρείο της Βουλής, καλό θα ήταν να υπενθυμίζει στους εξωκοινοβουλευτικούς αγορητές υπό ποία ιδιότητα κάνουν χρήση του δικαιώματος του αγορεύειν από του Βήματος, και να τους υποχρεώνει να περιορίζονται στην έκθεση των καθαρά τεχνοκρατικών τους απόψεων. Όταν η αντιπολίτευση αντικρούει κυβερνητικές θέσεις με καθαρά πολιτικά και ιδεολογικά επιχειρήματα, τότε, την αντίκρουση στο ίδιο πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο, θα πρέπει να γίνεται από μέλος της κυβέρνησης που θα είναι ταυτόχρονα και μέλος του Κοινοβουλίου, ή ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος η ηγεσία του οποίου και τον διόρισε υπουργό, αναπληρωτή υπουργό ή υφυπουργό.

Εάν ο όποιος άνω διορισμένος τεχνοκράτης σε κυβερνητική θέση, του ήρθε η επιθυμία να δραστηριοποιηθεί και πολιτικά, τότε, ας κάνει λίγο υπομονή ως τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, ώστε να κατέλθει στο πόπολο, κι εκεί, αφ ού του εκθέσει τις πολιτικές και ιδεολογικές του απόψεις, να του ζητήσει τη ψήφο ώστε να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα του λαού στη Βουλή, κι εκεί, εφ' όσον εκλεγεί, να ομιλεί πια πολιτικά και ιδεολογικά όσο θέλει και να επιτίθεται πολιτικά και ιδεολογικά εναντίον όποιου θέλει.

 

Πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.com/