Αν και μερικές φορές χρησιμοποιούμε τη βία και την επιθετικότητα, για να ικανοποιήσουμε κάποιες βασικές ψυχολογικές μας ανάγκες, τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα είναι συνήθως αρνητικά. Στη πραγματικότητα, μια τέτοια συμπεριφορά συντελεί στη μη ικανοποίηση αυτών των αναγκών!
1) Η βία και η επιθετική συμπεριφορά καταστρέφουν τις ήδη υπάρχουσες διαπροσωπικές σχέσεις και εμποδίζουν τη δημιουργία νέων. Γενικά, τα επιθετικά άτομα δεν είναι ιδιαίτερα αγαπητά στο άμεσο περιβάλλον τους. Τα θεωρούμε, συνήθως, ως άτομα που κακομεταχειρίζονται και πληγώνουν τους άλλους, και, επειδή δημιουργούν προβλήματα στους ανθρώπους που συνδέονται μαζί τους, αποφεύγουμε να δημιουργήσουμε σχέσεις μαζί τους. Οι άνθρωποι που θυμώνουν εύκολα και επιτίθενται συχνά δυσκολεύονται ιδιαίτερα , προσπαθώντας να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους να δημιουργήσουν διαπροσωπικές σχέσεις και να γίνουν αποδεκτοί.
2) Δεν εκτιμούμε ιδιαίτερα τα άτομα που καταφεύγουν στην επιθετικότητα και τη βία. Σκεφτόμαστε γι' αυτούς: «Δε γνωρίζει πώς να ελέγχει τον εαυτό του» ή «Δε γνωρίζει πώς να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους». Έτσι, τα άτομα που θυμώνουν εύκολα και επιτίθενται, συχνά δυσκολεύονται να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους να γίνουν σεβαστά και να ακούγονται από τους άλλους. Πράγματι, τείνουν να γίνονται περισσότερο αντικείμενο φόβου παρά σεβασμού!
3) Η βία και η επιθετικότητα αποβαίνουν καταστροφικές για το ίδιο το άτομο, γιατί αφ' ενός οδηγούν στην ενοχή «Δε θα έπρεπε να το είχα κάνει αυτό» και αφ' ετέρου δημιουργούν συναισθήματα ντροπής («Αυτό που έκανα δεν ήταν πολύ έξυπνο»). Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι: Τα άτομα που θυμώνουν εύκολα και επιτίθενται συχνά έχουν χαμηλότερη αυτοεκτίμηση, ακριβώς επειδή αντιμετωπίζουν τακτικά το γεγονός ότι βρίσκονται εκτός ελέγχου.
4) Η επιθετικότητα οδηγεί, επίσης, σε «αντιεπιθετικότητα» από τους συνομηλίκους,, καθώς το επιθετικό άτομο προκαλεί μίσος και απογοήτευση στους άλλους, στοιχεία που στρέφονται αργότερα στο ίδιο το άτομο, ως «εκδίκηση».
Κάνε κλικ στις εικόνες να τις δεις μεγάλες
Η ανάγκη να ανήκεις κάπου:Αναφέρεται στο σημαντικό ρόλο που παίζει η σχέση μας με τα άλλα άτομα και ειδικότερα μ' εκείνα που έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα, αξίες και «πιστεύω» μ' εμάς. Ένα άλλο επίπεδο αναφέρεται σε οικογενειακού τύπου σχέσεις, όπου τα άτομα συνδέονται στενά μεταξύ τους, με το δεσμό της συγγένειας. Μια απαραίτητη πλευρά της σχέσης μας με τα άλλα άτομα είναι το να είμαστε αποδεκτοί από αυτά. Θέλουμε να έχουμε γύρω μας ανθρώπους που να αναγνωρίζουν τα διάφορα γνωρίσματα και χαρακτηριστικά που κάνουν τον καθένα μας διαφορετικό από τους άλλους, και μας προσδιορίζουν ως άτομα. Ταυτόχρονα, μας είναι απαραίτητο να μας αποδέχονται – με αυτά τα ιδιαίτερα γνωρίσματα που διαθέτουμε – έτσι, όπως ακριβώς είμαστε.
Η ανάγκη να ακουγόμαστε:Υποδηλώνει ότι είναι σημαντικό για μας να σέβονται οι άλλοι αυτά που λέμε. Οι θέσεις μας χρειάζεται να αναγνωρίζονται, έτσι ώστε να είμαστε σε θέση να δεχτούμε ότι οι ιδέες αυτές αποτελούν σημείο διαφοράς μας από μερικούς ή ότι ασκούν επίδραση σε κάποιους άλλους.
Η ανάγκη να νοιώθουμε ελεύθεροι, ειδικά όταν δεν είμαστε:Έχει ως πυρήνα της το αίσθημα ότι ελέγχουμε τον εαυτό μας, ότι είμαστε, δηλαδή, ικανοί να κάνουμε επιλογές και να παίρνουμε αποφάσεις για πράγματα που μας αφορούν. Η επιθετική συμπεριφορά συχνά εμφανίζεται ως αποτελεσματική. Αλλά είναι όντως τέτοια; Είναι αλήθεια ότι βραχυπρόθεσμα επιφέρει μερικά αποτελέσματα. Η βία και η επιθετικότητα, συχνά, μπορούν να έχουν αποτελέσματα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
> Τα παιδιά ανταποκρίνονται γρήγορα στην επιθετικότητα των γονέων τους.
> Μια θορυβώδης τάξη σωπαίνει γρήγορα, όταν ο δάσκαλος φωνάζει και απειλεί.
> Το αφεντικό αν χρησιμοποιήσει μια επιθετική στάση, θα κάνει τους εργαζόμενους να εργαστούν πιο γρήγορα ή αποδοτικά.
Ο προπονητής μιας ομάδας, θα ισχυριστεί ότι η επιθετική του συμπεριφορά είναι ο μόνος τρόπος για να κρατήσει τους παίκτες του σε τάξη. Μακροπρόθεσμα, όμως, τα αποτελέσματα δε διαρκούν πολύ και έχουν αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Σε καθένα από τα παραδείγματα που δίνονται παραπάνω, η επιθυμητή συμπεριφορά είναι πιθανόν να επέλθει γρήγορα, αλλά τα αποτελέσματα που επιτυγχάνονται μέσω της επιθετικότητας έχουν μικρή χρονική διάρκεια. Συνήθως, μόλις ο γονέας, ο δάσκαλος, το αφεντικό ή ο προπονητής γυρίσουν την πλάτη τους, η προηγούμενη συμπεριφορά επαναλαμβάνεται, συνοδευόμενη, μάλιστα, μερικές φορές, και από μια κωμική ή υβριστική χειρονομία! Αυτό αποδεικνύει ότι η αλλαγή συμπεριφοράς που επιβάλλεται από ένα ξέσπασμα επιθετικότητας μπορεί να επιτευχθεί γρήγορα, αλλά είναι, επίσης, και σύντομης διάρκειας!
Έτσι, οι τεχνικές επιθετικότητας για την ικανοποίηση των αναγκών μας χάνουν την αποτελεσματικότητά τους. Οι άνθρωποι- κατά κάποιο τρόπο- από ένα σημείο και πέρα, «εμβολιάζονται» στην επιθετικότητά μας. Όταν, δηλαδή, η βία και η επιθετικότητα χρησιμοποιούνται, για να αποσπαστεί προσοχή, να ανακτηθεί έλεγχος ή να αντληθεί βοήθεια, τότε οι άλλοι άνθρωποι τα «συνηθίζουν» και αποκτούν «ανοσία»! (Σκέπτονται: «Α! αυτός/αυτή συμπεριφέρεται έτσι συνέχεια! Μην του/της δίνεις προσοχή! Δε συμβαίνει τίποτα!»). Κατά τον τρόπο αυτό, προκειμένου την επόμενη φορά να φτάσουμε στα ίδια αποτελέσματα, είμαστε αναγκασμένοι να θυμώσουμε περισσότερο και να επιτεθούμε ακόμα περισσότερο.
Ανακεφαλαιώνοντας, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι το επιθετικό άτομο ίσως επιτυγχάνει κάποιους άμεσους στόχους, αλλά πληρώνει αργότερα για την καταπάτηση των δικαιωμάτων και των συναισθημάτων των άλλων, μέσα από το χάσιμο φίλων και τη μείωση της διαπροσωπικής επικοινωνίας, την ανικανότητα να αποκτήσει το σεβασμό και την αγάπη των άλλων, τη χαμηλότερη αυτοεκτίμηση και τα συναισθήματα ενοχής που το διακατέχουν. Άρα μόνο κακό κάνει η επιθετική συμπεριφορά και μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα καλό είναι να την αποφεύγουμε για την ψυχή υγεία την δικής μας και των άλλων.
Πηγή: http://antidimos.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment